بسیاری از اسطوره های سینمای جهان در دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی بوده اند که الگویی برای ستارگان حال سینمای جهان هستند. ما در این مطلب به چگونگی زندگی و مرگ این ستاره ها پرداخته ایم.

۱- آوا گاردنر

تولد: آوا لاوینیا گاردنر ۱۴ دسامبر ۱۹۲۲ کرولاینای شمالی

مرگ : ۲۵ ژانویه ۱۹۹۰ لندن انگلستان از ذات الریه

نامزد جایزه ی اسکار به خاطر فیلم موگامبو

آوا گاردنر فرزند خانواده ای بود که تنباکور می چیدند و در کلبه ای محقر به دور از تمام آن زرق و برق های هالیوودی زندگی می کردند او هرگز به فکرش خطور نمی کرد که بازیگر شود بزرگ ترین رویایش حداکثر شغل منشی گری در نیویورک بود.

شوهر خواهرش استودیو عکاسی در نیویورک داشت و عکسی از آوای هجده ساله را پشت ویترین گذاشته بود یکی از پادوهای کمپانی فیلم سازی چشم اش به عکس خورد و آن ر ا گرفته و به روسائش نشان داد.

وقتی رئیس استودیو تست بازیگری آواگاردنر را دید گفت: “بازی بلد نیست حرف زدن هم که نمی داند افتضاح است. برای همین سالها در فیلم ها نقشی دکوری داشت ولی سوت توقف و آدمکش ها قابلیت های او را نشان داد.

او سفرها و مهمانی ها را ترجیح می داد در دهه ی ۱۹۶۰ نقش های پخته تری ر ا ایفا کرد و در هفت روز در ماه می و شب ایگوآنا مورد توجه قرار گرفت.

او وقتی به پول نیاز داشت در فیلمی کار می کرد. با این حال طرفدارانش با علاقه به دیدن زلزله (۱۹۷۴ ) شتافتند فیلی که در آن آوا گاردنر با اصرار بر اینکه خودش صحنه های مشکل اش را انجام دهد کارگردان فیلم را شگفت زده کرد.

ازدواج گاردنر و فرانک سیناترا یکی از سوژه های داغ مطبوعات در دهه ی ۱۹۵۰ بود این دو رابطه ای جنجالی با یکدیگر داشتند و سرانجام از هم جدا شدند ولی وقتی سلامت گاردنر در اواخر دهه ی۱۹۸۰ به خطر افتاد سیناترا به کمک اش آمد و تمامی مخارج دوا و درمانش را پرداخت.

قایق نمایش (۱۹۵۱)

موگامبو(۱۹۵۳)

کنتس ژابرهنه(۱۹۵۴)

شب ایگوآنا(۱۹۶۴)

۲- ناتالی وودتولد: ناتالیا نیکولایونا زاخارنکو ۲۰جولای ۱۹۳۸

مرگ ۲۹ نوامبر ۱۹۸۱ جزایر سانتامونیکا بر اثر غرق شدن

پدر و مادر ناتالی وود از مهاجرهای روس بودند مادرش فکر می کرد که دخترش باید وارد عالم سینما شود و از این رو ناتالی در پنج سالگی نخستین نقش سینمایی اش را ایفا کرد و به زودی به یک بچه ستاره تبدیل شد.

در ۱۶ سالگی پس از ده سال تجربه کاری در صنعت سینما او به عده ای از بازیگران جوان از جمله جیمز دین پیوست که روش بازیگر متد را آموخته بودند و حالا می رفتند تا در شورش بی دلیل (۱۹۵۵) بازی کنند در سال ۱۹۶۱ جایگاه ستار گی او با داستان وست ساید و شکوه علفزار قرص و محکم تر شد.

او در دهه ی ۱۹۶۰ حیطه کارش را گسترش داد و در فیلم های کمدی بازی کرد یکی از معروف ترین فیلم هایش در آن دوره باب و کارول و تد و آلیس (۱۹۶۹) است.

در دهه ۱۹۷۰ بیشتر در فیلم های تلویزیونی ظاهر شد و با آن که زندگی حرفه ایش اندکی در سرازیری افتاده بود ولی همچنان طرفداران خودش را داشت.

در سال ۱۹۸۱ و در هنگام فیلمبرداری موج مغزی به اتفاق رابرت واگتر و کریستوفر واگن در دل شب از عرشه کشتی به دریا سقوط کرد و در آب های یخ زده سواحل کاتالینا غرق شد.

داستان وست ساید (۱۹۶۱)

شکوه علفز ار (۱۹۶۱)

عشق با یک غریبه ی تمام عیار (۱۹۶۳)

باب و کارول و تد و آلیس (۱۹۶۹)

۳- گریس کلی -سیندرلای موناکوتولد ۱۲ نوامبر ۱۳۲۹ فیلادلفیا پنسیلوانیا

مرگ ۱۴ سپتامبر ۱۹۸۲ موناکو بر اثر تصادف رانندگی

همسر شاهزاده موناکو ( ۱۹۵۶ تا وقت مرگ اش ۱۹۸۲)

فزندانش کارولین آلبرت و استفانی

جوایز:برنده اسکار به خاطر دختر دهاتی

نامزد اسکار به خاطر موگامبو

دختر یک کارخانه دار گریس کلی در ناز و نعمت پرورش یافت ولی از سوی دیگر در رگ هایش خون نمایش جاری بود عمویش جورج کلی نمایشنامه نویس بود. گریس از همان نوجوانی می خواست بازیگر شود و به همین خاطر در هجده سالگی به نیویورک رفت و آنجا مدتی در تئاتر و تلویزیون کار کرد. ولی این کافی نبود بنابراین به غرب رفت ..در سال ۱۹۵۱ نقش کوتاهی در ساعت چهاردهم ایفا کرد.

وقتی جان فورد دنبال بازگیر زنی می گشت که در مقابل کلارک گیبل و آوا گاردنر در فیلم آفریقایی اش موگامبو (۱۹۵۳) ظاهر شود می دانست که با انتخاب گریس کلی شخص مورد نظر را یافته کلی با همین فیلم ستاره و شد و قرارداد ۷ فیلم دیگر را بست.

آلفرد هیچکاک در گریس کلی همان شخصیت مطلوب اس را برای فیلم های پر معمای روانشناسانه اش یافته بود و از کلی به عنوان آتش فشانی پوشیده از برف یاد می کرد.

موقع تبلیغ فیلمی در جریان جشنواره کن گریس با شاهزاده موناکو آشنا شد او بلافاصله دریافت که مرد زندگی اش را پیدا کرده و بدین ترتیب حرفه ی سینمایی اش را رها کرد تا شاهزاده خانم موناکو شود.

گریس کلی همان زن ایده الی بود که پرنس موناکو به دنبال اش می گشت.

برای قتل “م” را بگیر (۱۹۵۴)

پنجره ی عقبی (۱۹۵۴)

دزدگیری (۱۹۵۵)

طبقه مرفه (۱۹۵۶)

او در سال ۱۹۸۲ در هنگام رانندگی تصادف کرد و بر اثر ضربه ی مغزی در گذشت خاطره ی او به شکرانه ی چند فیلمی که بازی کرده و بنیاد شاهزاده خانم گریس که به هنرمندهای نیازمند یاری می رساند زنده نگه داشته شده است.

کاترین هیپبورنمتولد ۱۲ می ۱۹۰۷ ( هاتفورد – آمریکا)

فوت ۲۹ ژوئن ۲۰۰۳ ( الدسی بروک _ آمریکا ) -مرگ به دلیل کهولت سن

کاترین معمولا لباسهای ساده و گشاد می پوشید و آرایش نمی کرد و هیچ وقت در حین مصاحبه و عکس گرفتن ژست نمی گرفت. ولی این کارها تعجب تماشاگران را برانگیخت و در سال ۱۹۳۴ تماشاگران برای فیلم دریاچه انتقادهای زیادی از او کردند.

در ۱۹۹۱ زندگی خود را با نام “من” نوشت. آخرین فیلم او پیوند عشق در سال ۱۹۹۴ بود که با وارن بیتی بازی کرد . و سرانجام در سن ۹۶ سالگی در آپارتمان خود در گذشت.

*کاترین هیچگاه فیلم حدس بزن چه کسی برای شام می ا ید را ندید چون آخرین فیلم اسپنسر تریسی بود

*یکی از کاندیداهای بازی در نقش اسکارلت در فیلم بر باد رفته است

*اسم مادرش نیز کاترین بود

*پدر بزرگ عمو و برادر بزرگش هر سه خودکشی کردند

۹فیلم با اسپنسر تریسی کار کرد که اولین آن زن سال در سال ۱۹۴۲ بود

*موهایش به طور طبیعی به رنگ قرمز بود

*کاترین در گلف و شنا و تنیس نیز شناخته شده است همچنین همیشه دوش آب سرد می گرفت

*بزرگترین ترس او ترس از آتش بود که همیشه از این مورد عذاب می کشید

فیلم شناسی:لایحه طلاق (۱۹۳۲)

زنان کوچک ( ۱۹۳۳)

آۀیس آدامز ( ۱۹۳۵)

تعطیلات ( ۱۹۳۸)

فیلادلفیا ( ۱۹۴۰)

دریای چمن ( ۱۹۴۶)

ملکه آفریقا (۱۹۵۱)

تعادل ظریف ( ۱۹۷۳)

جوایز:۱۹۳۴ : دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی برای فیلم افتخار

۱۹۳۶ : نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی برای آلیس آدامز

۱۹۴۱ : نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی برای فیلادلفیا

۱۹۴۳ : نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی برای فیلم زن سال

۱۹۵۳ : : نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی برای فیلم ملکه آفریقایی

۱۹۶۸ : دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی برای فیلم حدس بزن چه کسی برای شام می اید

اینگرید برگمنتولد ۲۹ اوت ۱۹۱۵ استکهلم در سوئد

مرگ ۲۹ اوت ۱۹۸۲لندن در بریتانیا بر اثر سرطان

استعدادی که او در فیلم هایش به نمایش گذاشت باعث شد که در عرض سه سال به ستاره زن اول سینمای آمریکا مبدل شود. پس از بازی درخشان در فیلم دکتر جکیل و آقای هاید برای ایفای نقش مقابل همفری بوگارت در فیلم معروف کازابلانکا انتخاب شد که امروزه از آن به عنوان محبوب ترین فیلم تاریخ سینمای آمریکا نام می برند. سپس در فیلم معروف زنگها برای که به صدا در می آید در مقابل گری کوپر بازی کرد تا اینکه بازی عالی او در فیلم چراغ گاز به کارگردانی کیوکر اولین جایزه اسکار را برایش به ارمغان آورد یکسال بعد فیلم طلسم شده Spellbound را با کارگردان معروف آلفرد هیچکاک و بازی گریگوری پک ساخت که موفقیت زیاد فیلم باعث شد که سلزنیک بلافاصله فیلم معروف بدنام ( Notorious) را پیشنهاد بدهد. اینبار هم بازی درخشان او در برابر کری گرانت و کارگردانی عالی هیچکاک شاهکاری جدید آفرید. محبوبیت روز افزون او با بازی در فیلم ناقوس های سنت ماری به نقش یک راهبه پر جنب و جوش و فروش عالی فیلم افزایش یافت و عموم مردم آمریکا نه تنها او را بازیگر محبوب خود بلکه الگویی از یک زن نجیب و نیمه مقدس می دانستند. این الگوی مقدس با بازی او در فیلم ژاندارک به کارگردانی ویکتور فلمینگ (کارگردان بر باد رفته) به اوج رسید. طی سه سال پیاپی او قهرمان مسابقات محبوبیت در آمریکا شده بود چیزی که قبل از آن سابقه نداشت. شور و شوقی که او در اواسط دهه چهل در میان تماشاگران بوجود آورد تا به امروز نظیر نداشته است. اما روزگار هم بازی های خطرناکی برای او در نظر گرفته بود تا شمایل بت گونه اش را بشکند.

پس از بازی در فیلم در برج جدی هیچکاک و طاق نصرت او تصمیم گرفت تا شروع به بازی در فیلم های هنری از نوعی متفاوت کند. چیزی که از آن به عنوان طغیان او علیه نظام استودیویی آن زمان هالیوود و سیستم ستاره سازی مرسوم آن تعبیر می شد. بدین ترتیب برگمن پس از مشاهده فیلم رم شهر بی دفاع (روبرتو روسلینی ایتالیایی) طی نامه ای پیشنهاد همکاری با روسلینی را داد و برای بازی در فیلم استرومبولی به ایتالیا رفت. در جریان فیلم برداری با اینکه شوهر و دخترش در آمریکا بودند عشق کارگردان و بازیگر به یکدیگر رسوایی عجیبی در آمریکا به پا کرد و مطبوعات آمریکا بر سر این جریان جنجال عجیبی به راه انداختند چرا که او را فقط به عنوان یک بازیگر مقدس و الگویی نمونه برای مردم آمریکا می خواستند حتی در مجلس سنای ایالات متحده او را تهدید کردند که حق ندارد دیگر به آمریکا باز گردد علاوه بر این فیلم استرومبولی روسلینی هم بایکوت شد و از نظر تجاری شکست خورد. بدین ترتیب اینگرید برگمن هفت سال به دور از هالیوود به همراه روبرتو روسلینی (بنیانگذار سبک نئورآلیسم در سینما) شروع به ساخت یک سری فیلم های هنری کرد فیلمهایی همچون اروپا ۵۱ – سفر به ایتالیا که امروزه در نوع خود فیلمهایی با ارزش و هنری به حساب می آیند

اما در سال ۱۹۵۶ بالاخره ابرها کنار رفت و بازی درخشان برگمن در فیلم آناستازیا در برابر یول براینر باعث شد که هالیوود اسکار بهترین بازیگر زن را به او بدهد و دوباره فرزند خاطی را بپذیرد. پس از ورود مجدد به آمریکا او بیشتر در فیلمهای خاصی که خود انتخاب می کرد و اکثرا هنری بودند بازی می کرد. بازی های درخشان او در فیلمهایی مانند مهمانخانه ششمین خوشبختی – و سونات پاییزی (به کارگردانی هموطن و هم نامش اینگمار برگمان) بارها نامزدی اسکار (هفت بار) را برایش رقم زد تا اینکه برای بازی در فیلم قتل در قطار سریع السیر شرق سومین اسکارش را بدست آورد. اینگرید برگمن بالاخره در سن ۶۷ سالگی بر اثر بیماری سرطان که هشت سال با آن در ستیز بود در همان سالروز تولدلش در لندن در گذشت.

 

در تاریخ سینما شاید کمتر بازیگر زنی را بتوان یافت که در طی حیات خود با چنین طیف وسیعی از معروفترین شخصیت های تاریخ سینما همکاری کرده باشد کارگردانانی همچون ویکتور فلمینگ – آلفرد هیچکاک – جرج کیوکر – مایکل کورتیز – ژان رنوار – آناتول لیتواک – سیدنی لومت – اینگمار برگمان – روبرتو روسلینی – دیوید سلزنیک و بازیگرانی همچون لسلی هاوارد – همفری بوگارت – کری گرانت – گری کوپر – جوزف کاتن – گریگوری پک – یول براینر – آنتونی پرکینر – آنتونی کویین – لیو اولمان – عمر شریف – لورن باکال – ایو مونتان – شارل بوایه چهره ای که اغلب برگمن در فیلم هایش بازی می کرد نشان دهنده زنی بود که انگار برای زجر کشیدن آفریده شده بود زنی که تحمل بالایی داشت و به جای اینکه گلایه ای داشته باشد فقط با نگاه هایش حرف می زد. اغلب در جدال عشق در برابر مرد مورد علاقه ای شکست می خورد و قربانی می شد. او اوج این بازی ها را در فیلم های کازابلانکا و بدنام به نمایش گذاشت که هر دو فیلم جزء با ارزش ترین دارایی های عاشقانه تاریخ سینما به حساب می آیند.

فیلم شناسی موج شکن (۱۹۳۵)

خانواده سوئدی (۱۹۳۵)

شب والپورگ

سمت آفتابی (۱۹۳۶)

میان پرده (۱۹۳۶) (نسخه اولیه سوئدی)

دلار (۱۹۳۸)

صورت یک زن (۱۹۳۸)

چهار همدم (۱۹۳۸)

تنها یک شب (۱۹۳۹)

میان پرده: یک قصه عشق (۱۹۳۹) (نسخه آمریکایی)

شب ژوئن (۱۹۴۰)

آدام چهار پسر داشت (۱۹۴۱)

شب نشینی در بهشت (۱۹۴۱)

دکتر جکیل و مستر هاید (۱۹۴۱)

کازابلانکا (۱۹۴۲)

زنگ ها برای که به صدا در می آیند(۱۹۴۳)

سوئدی ها در آمریکا (۱۹۴۳)

چراغ گاز (۱۹۴۴)

گذرگاه ساراتوگا (۱۹۴۵)

طلسم شده (۱۹۴۵)

زنگ های سنت ماری (۱۹۴۵)

کیش آمریکایی (۱۹۴۵)

بدنام (۱۹۴۶)

طاق نصرت (۱۹۴۸)

ژاندارک (۱۹۴۸)

در برج جدی (۱۹۴۹)

استرومبولی (۱۹۵۰)

اروپا ۵۱ (۱۹۵۲)

ما، زنان (۱۹۵۳)

ژاندارک بر صلیب (۱۹۵۴)

سفری به ایتالیا (۱۹۵۴)

ترس (۱۹۵۴)

آناستازیا (۱۹۵۶)

النا و مردانش (۱۹۵۶)

بی ملاحظه (۱۹۵۸)

مهمانخانه ششمین خوشبختی (۱۹۵۸)

دوباره خداحافظ (۱۹۶۱)

کولکا، دوست من (۱۹۶۱)

بازدید (۱۹۶۴)

رولزرویس زرد (۱۹۶۴)

استیمولانتیا (اپیزود : گردنبند) (۱۹۶۷)

گل کاکتوس (۱۹۶۹)

قدم زدن در باران بهاری (۱۹۷۰)

از پرونده های اشتباه خانم باسیل فرانکویلر (۱۹۷۳)

قتل در قطار سریع السیر شرق (۱۹۷۴)

موضوعی از زمان (۱۹۷۶)

سونات پاییزی (۱۹۷۸)

ویوین لیمتولد: ۵ نوامبر، ۱۹۱۳

درگذشت: ۸ ژوئیه، ۱۹۶۷ – در سن ۵۳ سالگی بر اثر بیماری سل در لندن درگذشت

زندگینامهاو در سال ۱۹۱۳ از پدر و مادری انگلیسی در هندوستان بدنیا آمد اما برای ادامه تحصیل به بریتانیا برگشت. او در ۲۰ دسامبر ۱۹۳۲ با هربرت هورمن ازدواج کرد که در سال بعد از وی صاحب دختری بنام سوزان گردید. آنها در سال ۱۹۴۰ از یکدیگر جدا شدند.

او تلاش های زیادی برای حضور در سینما کرد. لی در سال ۱۹۳۹ در فیلم بربارفته حضور یافت. او در همان سال ۱۹۴۰ با لورنس الیور ازدواج نمود.

الیزابت تیلورفوریه ۱۹۳۲ – ۲۳ مارس ۲۰۱۱ بر اثر تومور مغزی

نظرات شما عزیزان: